Thursday, November 5, 2009

Ο ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ BERLIN-ATHEN ΚΑΙ "ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ"


Σήμερα θα ήθελα να κάνω μια αναφορά σε ένα πολύ ευγενικό και καλλιεργημένο άνθρωπο , από εκείνους τους λίγους που είχαν την καλή πρόθεση να διαθέσουν χώρο για αναφορά στο έργο μου μέσα από ένα πολύ όμορφο ιστότοπο.
Πρόκειται για τον Κο Εμμανουήλ Σαρίδη , και την ιστοσελίδα του BERLIN-ATHEN , με το αρκετά πλούσιο υλικό στα ελληνικά και γερμανικά .
Το περιεχόμενο της συγκεκριμένης ιστοσελίδας περιλαμβάνει θέματα που έχουν σχέση με τέχνες και γράμματα, θρησκεία, πολιτική, ιστορία, κοινωνία, οικονομία, βιβλία, αλλά και τουρισμός, κοινωνία, μουσική, κουζίνα, κ.α, μια αρκετά αξιόλογη και προσεγμένη δουλειά χωρίς βοήθεια , αλλά με την αγάπη και το μεράκι των δημιουργών της .
Θυμάμαι ότι πέρυσι έφτασε για πρώτη φορά ένα μήνυμα του με ενημέρωση σχετικά με την θεματολογία της ιστοσελίδας του (newsletter), γεγονός το οποίο ομολογώ μου φάνηκε εντελώς παράξενο, γιατί δεν είχε μεσολαβήσει κάποια ενδιάμεση επικοινωνία.
Η γνωριμία μας ανήκει την κατηγορία των γνωριμιών της «συγχρονικότητας », όπου τίποτα δεν γίνεται τυχαία , εφόσον το Σύμπαν, μέσω διαφόρων αόρατων διαδρομών, συνηγορεί ώστε να έρθουν κοντά όσοι παλεύουν με τις λιγοστές δυνάμεις τους για την εδραίωση της σωστής ενημέρωσης, την διατήρηση των αξιών και την διαιώνιση των πολιτιστικών ιδεών και ιδεωδών.
Είναι όμως συγκινητικό το γεγονός ότι παρότι η αντίδραση μου ήταν λίγο απότομη τότε , προχώρησε στην ανάρτηση ενός κειμένου μου που ανήκει την κατηγορία ENDLESS JOURNEY NEWSLETTERS ,το οποίο έγραψα λίγο μετά την πρώτη επίσημη παρουσίαση του μυθιστορήματος μου «Το ταξίδι της ζωής φέρνει ελπίδες».
Ίσως και αυτό να είναι ένα γεγονός από μόνο του , γιατί το κείμενο αυτό είχε γραφτεί κάτω από το πρίσμα της πικρίας για την μη συμμετοχή κάποιων φίλων και γνωστών στην πρώτη μου παρουσίαση, αλλά φευ, να που η λεγόμενη «Θεία Πρόνοια» μερίμνησε .
Την κατάλληλη στιγμή έφτασε ένα μήνυμα από τον Κο Σαρίδη με τον σχετικό σύνδεσμο «Το ταξίδι της ζωής φέρνει ελπίδες» , όπου βέβαια ανοίγοντας τον έμεινα έκπληκτη !
Πρόσφατα ανάρτησε ένα ακόμη κείμενο από το συγκεκριμένο βιβλίο , μαζί με τον πολύ όμορφο σχολιασμό: « Μερικές φορές είναι καλό να ξεφεύγουμε από το στρες της καθημερινότητας και να βυθιζόμαστε στον κόσμο της φαντασίας».
Εκείνο που είναι σημαντικό πάνω από όλα είναι η ανακάλυψη μιας νέας φιλικής σχέσης μέσα από μια σειρά απρόβλεπτων, και χωρίς λογική ερμηνεία, γεγονότων ,και η διατήρηση και ενσωμάτωση της σε μια χρυσή αλυσίδα από διασυνδέσεις , που από μόνες τους παραμένουν ένα μοναδικό υπόδειγμα, αλλά επιπλέον , και η παρακίνηση να μην αφήνουμε τον εαυτό μας να σταματάει την συνεχή αναζήτηση, και κάθε δημιουργική προσπάθεια.
Πάντα στον δρόμο μας θα υπάρχει ένας συνοδοιπόρος που με τον δικό του προσωπικό τρόπο μας παρακινεί να προχωρήσουμε μπροστά , όταν τόσοι άλλοι μας προτρέπουν «φιλικά» να τα παρατήσουμε όλα και να επιστρέψουμε λαβωμένοι στην φωλιά μας.
Ίσως η απόδραση μας μέσα από τον κόσμο της καθημερινότητας είναι αυτές οι μικρές και μεγάλες εκπλήξεις που συναντάμε στο προσωπικό ταξίδι της ζωής που είναι η ίδια η ζωή !

Σε ευχαριστώ πολύ Κε Σαρίδη και σας εύχομαι πάντα κάθε επιτυχία στο δημιουργικό σας έργο!

Κατερίνα Κωστάκη
*Πληροφορίες σχετικά με την ιστοσελίδα BERLIN ATHEN:
Community Channel Europe
e.V.Mainzer Str.
4212053 Berlin
Tel.: 030 - 67 77 67 20

Sunday, November 1, 2009

Το ταξίδι μόλις ξεκίνησε-Απόσπασμα απο το βιβλίο Το ταξίδι της ζωής φέρνει ελπίδες/Κατερίνα Κωστάκη



Το μυαλό της ταξιδεύει σε μια φανταστική παραλία γεμάτη χρυσή άμμο, ένας καταγάλανος ουρανός να πλανιέται πάνω από το κεφάλι της, και ένα φεγγάρι… που δεν ήταν το φεγγάρι που όλοι γνώριζαν.
Ένα φεγγάρι γεμάτο χρυσοκίτρινα δακτυλίδια
!
Πάνω στην παραλία ένα ζευγάρι έπαιζε ανέμελα και παιχνιδιάρικα, τα αέρινα ρούχα τους κυμάτιζαν σα να τα άγγιζε ένα απαλό αεράκι.
Μια γυναίκα και ένας άνδρας, τόσο αγαπημένοι και αρμονικοί!
«Νηλέας – Νηλέας!»
Η φωνή την κάλεσε ξανά και ξανά…
«Νηλέας – Νηλέας!»
Μια φωτεινή οπτασία πλησιάζει, απλώνει το χέρι της και της προσφέρει ένα παράξενο αλλά πανέμορφο κογχύλι.
Κρατάει το κογχύλι στα χέρια της και το κοιτάζει μαγεμένη.
Μια φωνή ψιθυρίζει γλυκά – γλυκά στο αυτί της:
«Νηλέας – Νηλέας!»

Σήκωσε το κεφάλι της και ένιωσε να γίνεται ένα με το γαλάζιο του ουρανού, στο οποίο χρυσά περιστέρια φτερούγιζαν ανάλαφρα σαν μικρά απαλά συννεφάκια.
Το μυαλό της γυρίζει πίσω σαν μια νοητική μηχανή του χρόνου, στροβιλίζεται σε μια δίνη που την επιστρέφει εκεί από όπου ξεκίνησε…
Ήταν ένα όνειρο…
Εκείνη βρίσκεται σε ένα μεγάλο ανηφορικό και στενό τούνελ.
Προχωράει με χέρια και με πόδια, τα γόνατα της πατάνε σε χαλίκια.
Ο χώρος είναι κλειστοφοβικός και δεν υπάρχει διέξοδος πουθενά, μόνο στο βάθος του τούνελ αχνοφέγγει ένα δειλό φως.
Βλέπει τον εαυτό της από ψηλά και διαπιστώνει ότι δεν είναι μόνη της!
Πίσω της ακολουθούν άλλες γυναίκες και άνδρες, ένας πλήθος άγνωστο σε εκείνη.
Η άνοδος είναι κουραστική και επώδυνη, αλλά εκείνη επιμένει να προχωράει.
Κάποια στιγμή φτάνει αγκομαχώντας στο τέλος, εκεί που φέγγει το φως…
Το άνοιγμα όμως είναι απελπιστικά μικρό, τόσο μικρό που μόνο το χέρι της μπορεί να περάσει.
Απογοήτευση!
Τι να κάνει τώρα; Πρέπει να περάσει, όμως, με ποιο τρόπο;
Από την απέξω πλευρά, βρίσκεται κάποιος, του οποίου τα χέρια σκάβουν το χώμα.
«Έλα πέρασε έξω!», την παροτρύνει η φωνή του αγνώστου.
«Είναι αδύνατον, το πέρασμα είναι στενό!», του απαντάει.
«Μπορείς να περάσεις, δοκίμασε!», της λέει καθοδηγητικά.
Ξαφνικά, νιώθει να την σπρώχνει μια δύναμη και να περνάει μέχρι την μέση από εκεί και πέρα νιώθει να πιέζεται ασφυκτικά, να μην μπορεί να αναπνεύσει να ανασάνει…
«Μπορείς, μπορείς, μπορείς…», της απαντάει η άγνωστη φωνή.
Βάζει την δύναμη της και πιέζει τον εαυτό της να περάσει…
Περίεργος πόνος!
Περισσότερο νοητικός και λιγότερο σωματικός…
Πιέζει και τότε βγαίνει έξω, όπως βγαίνει ένα μωρό στο φως!


Τα πόδια της πατάνε σε μια στέρεα άσπρη γη, και απέναντι αντικρίζει μια απέραντη αμμουδιά. Μαζί της φτάνουν ομάδες ανθρώπων, που απλώνονται σε όλο το μήκος της άσπρης παραλίας.
Ένα αεράκι φυσάει ελαφριά και φέρνει στο μυαλό της μυστικές εικόνες, καθώς εκείνη μαγεύεται με το σκηνικό που βλέπει…
Η αμμουδιά αλλάζει χρωματισμούς και παραστάσεις, σαν την δημιουργική έμπνευση ενός κοσμικού ζωγράφου, που ανακατεύει τα χρώματα και τις αποχρώσεις του φυσικού τοπίου.
Τα μάτια της γεμίζουν από την ποίηση του εναλλακτικού χώρου και το μαγεμένο της μυαλό ακούει το ίδιο μοτίβο.
«Νηλέας! Νηλέας!»
Το πρωί που ξύπνησε στο δωμάτιο της ένιωθε μια περίεργη αίσθηση σαν να είχε κάνει αυτό το αλλόκοτο ταξίδι αληθινά.
Πέρα από αυτό όμως ένιωθε ότι είχε μάθει κάτι που δεν θυμόταν τι ήταν, αλλά σίγουρα επρόκειτο για μήνυμα.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας αποφάσισε να φύγει…
Προς τα πού όμως;
Η επιλογή δεν έγινε τυχαία.
Έψαξε μέσα στα σκοτεινά ντουλάπια της γνώσης και θυμήθηκε ότι υπήρχε μια περιοχή που γέννησε και έθρεψε τον ημίθεο που αποκαλούσε Νηλέα στο όνειρο της.
Αυτός θα ήταν ο προορισμός της!
Λίγα υπάρχοντα, κάποια ελάχιστα προσωπικά είδη, και η απόφαση είχε παρθεί.
Η μεγάλη φυγή από την πόλη που τους φιλοξενούσε τα τελευταία χρόνια πήρε σάρκα και οστά!
Πέρασε μαζί με τα δυο της παιδιά στο μεγάλο νησί, που ενωνόταν μέσω ενός πορθμού με την πρωτεύουσα και περπάτησαν μέσα από βουνά και δάση, μέχρι που έφτασαν στο ποτάμι, που έβγαινε στην θάλασσα.
Το μεγάλο ποτάμι, που είχε το όνομα του ήρωα.
Νηλέας…
Ο γιος του Ποσειδώνα!
Γεννήθηκε από την ένωση ενός θεού και μιας θνητής.
Καθόλου πρωτότυπο!
Έτσι γινόταν τότε, όταν οι θεοί αγαπούσαν, έσμιγαν, όπως οι άνθρωποι με ανθρώπους!
Από μια τέτοια ένωση γεννήθηκαν δυο παιδιά, δυο αγόρια.
Η μητέρα τους τα τοποθέτησε σε ένα μικρό βαρκάκι και τα άφησε στην θάλασσα.
Η θάλασσα όμως τα αγαπούσε και τα έσωσε, παιδιά του Ποσειδώνα ήταν άλλωστε!
Ο ίδιος ο ποταμός ενώνεται με την θάλασσα, το γλυκό νερό με το αλμυρό, η γη με την θάλασσα…
«Η ίδια η θάλασσα μας οδήγησε σαν τον μυθικό ήρωα στο νέο αυτό τόπο…
Πώς να γινόταν διαφορετικά; Παιδιά των θεών δεν ήμαστε και εμείς, η φυλή μας; Την ίδια καταγωγή έχουμε και την ίδια ιστορία! Αλίμονο πως μπορούσαν να μας αφήσουν έτσι, έρμαια και έκθετα, όπως τα δυο βρέφη;»
Μια βαθιά εσωτερική φωνή μιλούσε με επιτακτικό τόνο μέσα της.
«Εκεί πρέπει να πας!»
Θεία προστασία τους κάλυπτε. Ένιωθε την αύρα της, το μικρό αεράκι της να φυσάει στα μαλλιά τους, ένα αόρατο πνευματικό χέρι…
Δεν το έβλεπε, αλλά το ένιωθε…
Έπρεπε να φτάσουν, αφήνοντας πίσω τους τα δεσμά που τους ένωναν με το στείρο παρελθόν.
Αντίκρισε σαν οπτασία την ακροθαλασσιά, σε εκείνο το σημείο που πήγαζε ο ποταμός μέσα στην θάλασσα.
Δεν έμοιαζε με όνειρο, ήταν η άσπρη παραλία που έβλεπε στον ύπνο της!



Απόσπασμα από το μυθιστόρημα : "Το ταξίδι της ζωής φέρνει ελπίδες"
Συγγραφέας Κατερίνα Κωστάκη
Μπορείτε να αγοράσετε  το συγκεκριμένο βιβλίο μέσα από την 


Περισσότερες λεπτομέρειες στο προσωπικό μου e-mail : katerina.kostaki@gmail.com

Saturday, October 31, 2009

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ ΜΙΧΑΗΛ



Άγιε Μιχαήλ Αρχάγγελε, Πανίσχυρο Πνεύμα της Αλήθειας
πάρε το χέρι μου και οδήγησε με στην Θεϊκή Αλήθεια.
Προστάτευσε με από το κακό στον κόσμο .
Οδήγησε με και αντιστάθμισε για όλες τις αδυναμίες μου.
Άλλαξε, ευλόγησε και τροποποίησε τις επιπτώσεις όλων των λαθών μου.
Κράτησε με στα φτερά της αγάπης σου και οδήγησε με στον Θρόνο του Θεού
και προσευχήσου σε Εκείνον με εμένα για πάντα.

Αμήν


http://www.youtube.com/user/katerinakostaki1966
http://www.facebook.com/authorkaterinakostaki


Γίνε μέλος στις ομάδες Πνευματικής Αφύπνισης και Πνευματικότητας 
στο  FACEBOOK

ACADEMY OF INNER LIGHT (κλικ πάνω στην ονομασία)

και 

ENDLESS JOURNEY  (κλίκ πάνω στην ονομασία)




Δημιουργία και Αφήγηση της προσευχής απο την συγγραφέα Κατερίνα Κωστάκη

PRAYER TO ARCHANGEL MICHAEL


Saint Michael the Archangel,Powerful Spirit of Truth

Take my hand and lead me to Divine Truth.

Protect me from all the evil in the world.

Guard me and compensate for all my weaknesses.

Change, bless, and restore the consequences of all my mistakes.

Carry me on the wings of your love and might to the Throne of God and pray to Him with me forever.

Amen.

Friday, October 30, 2009

"Ο αναδυόμενος , φωτεινός εαυτός "


Ο ψυχαναγκασμός δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου, ούτε κι ο έλεγχος επίσης.

Γεννήθηκα μια ελεύθερη ψυχή, και έτσι τουλάχιστον πιστεύω ότι παραμένω!

Δεν έσταξε στην ψυχή μου η σκουριά της σιδερένιας αφροσύνης, ούτε εκείνη η απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας, αλλά και εκείνη ακόμη η όξινη σταγόνα της κακίας , την οποία τόσα χρόνια κάποιοι έσταζαν στην ψυχή μου.
Το μαρτύριο της όξινης σταγόνας της κακίας , που αντί να με οδηγήσει στον αργό και στυγερό θάνατο, μου έδωσε την δύναμη να προχωρήσω και να εξελιχθώ.

Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό…

Ποτέ άλλοτε δεν έχει σημειωθεί τόσο μακρύς κατάλογος από επίδοξους χειραγωγούς, καταχραστές και καταπατητές της ύπαρξης ενός ανθρώπου , όσο αυτή που σημειώθηκε εδώ και τόσα (ανεπανάληπτα…) χρόνια..
Τόσοι πολλοί και τόσο αμετανόητοι άνθρωποι-θύματα της προσωπικής τους εγωκεντρικής νοημοσύνης, έραψαν το φόρεμα της καταπίεσης και της συκοφαντίας με απαξιωτικές αποχρώσεις .

Τι κρίμα όμως ….

Τόση δουλειά και κάματος στον βωμό της Αυθαιρεσίας, γιατί λίγες στιγμές μονάχα έφτασαν για να το σκίσω μόνη μου!

Το πλέγμα τους κατάρρευσε σαν γυάλινος τοίχος , γιατί κανένα οικοδόμημα που χτίζεται με σαθρά υλικά δεν έχει μέλλον.

Τα κτίσματα της αδικίας έχουν όλα μοιραίο τέλος …

Το Φως και η Αγάπη εξαϋλώνουν ότι δεν έχει πνευματική ουσία .
Το παραπέτασμα της απληστίας διεριγνύεται και αφήνει να φανεί ο αναδυόμενος , φωτεινός εαυτός , τόσο λαμπερός και αληθινός !


*Μικρές Ιστορίες

Copyright Κατερίνα Κωστάκη

Copyright by

DREAM JOURNAL >>> CLICK ON THE IMAGE TO PURCHASE NOW!

DREAM JOURNAL >>> CLICK ON THE IMAGE TO PURCHASE NOW!
A Journey along the Pathway to Light
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...