Sunday, November 1, 2009

Το ταξίδι μόλις ξεκίνησε-Απόσπασμα απο το βιβλίο Το ταξίδι της ζωής φέρνει ελπίδες/Κατερίνα Κωστάκη



Το μυαλό της ταξιδεύει σε μια φανταστική παραλία γεμάτη χρυσή άμμο, ένας καταγάλανος ουρανός να πλανιέται πάνω από το κεφάλι της, και ένα φεγγάρι… που δεν ήταν το φεγγάρι που όλοι γνώριζαν.
Ένα φεγγάρι γεμάτο χρυσοκίτρινα δακτυλίδια
!
Πάνω στην παραλία ένα ζευγάρι έπαιζε ανέμελα και παιχνιδιάρικα, τα αέρινα ρούχα τους κυμάτιζαν σα να τα άγγιζε ένα απαλό αεράκι.
Μια γυναίκα και ένας άνδρας, τόσο αγαπημένοι και αρμονικοί!
«Νηλέας – Νηλέας!»
Η φωνή την κάλεσε ξανά και ξανά…
«Νηλέας – Νηλέας!»
Μια φωτεινή οπτασία πλησιάζει, απλώνει το χέρι της και της προσφέρει ένα παράξενο αλλά πανέμορφο κογχύλι.
Κρατάει το κογχύλι στα χέρια της και το κοιτάζει μαγεμένη.
Μια φωνή ψιθυρίζει γλυκά – γλυκά στο αυτί της:
«Νηλέας – Νηλέας!»

Σήκωσε το κεφάλι της και ένιωσε να γίνεται ένα με το γαλάζιο του ουρανού, στο οποίο χρυσά περιστέρια φτερούγιζαν ανάλαφρα σαν μικρά απαλά συννεφάκια.
Το μυαλό της γυρίζει πίσω σαν μια νοητική μηχανή του χρόνου, στροβιλίζεται σε μια δίνη που την επιστρέφει εκεί από όπου ξεκίνησε…
Ήταν ένα όνειρο…
Εκείνη βρίσκεται σε ένα μεγάλο ανηφορικό και στενό τούνελ.
Προχωράει με χέρια και με πόδια, τα γόνατα της πατάνε σε χαλίκια.
Ο χώρος είναι κλειστοφοβικός και δεν υπάρχει διέξοδος πουθενά, μόνο στο βάθος του τούνελ αχνοφέγγει ένα δειλό φως.
Βλέπει τον εαυτό της από ψηλά και διαπιστώνει ότι δεν είναι μόνη της!
Πίσω της ακολουθούν άλλες γυναίκες και άνδρες, ένας πλήθος άγνωστο σε εκείνη.
Η άνοδος είναι κουραστική και επώδυνη, αλλά εκείνη επιμένει να προχωράει.
Κάποια στιγμή φτάνει αγκομαχώντας στο τέλος, εκεί που φέγγει το φως…
Το άνοιγμα όμως είναι απελπιστικά μικρό, τόσο μικρό που μόνο το χέρι της μπορεί να περάσει.
Απογοήτευση!
Τι να κάνει τώρα; Πρέπει να περάσει, όμως, με ποιο τρόπο;
Από την απέξω πλευρά, βρίσκεται κάποιος, του οποίου τα χέρια σκάβουν το χώμα.
«Έλα πέρασε έξω!», την παροτρύνει η φωνή του αγνώστου.
«Είναι αδύνατον, το πέρασμα είναι στενό!», του απαντάει.
«Μπορείς να περάσεις, δοκίμασε!», της λέει καθοδηγητικά.
Ξαφνικά, νιώθει να την σπρώχνει μια δύναμη και να περνάει μέχρι την μέση από εκεί και πέρα νιώθει να πιέζεται ασφυκτικά, να μην μπορεί να αναπνεύσει να ανασάνει…
«Μπορείς, μπορείς, μπορείς…», της απαντάει η άγνωστη φωνή.
Βάζει την δύναμη της και πιέζει τον εαυτό της να περάσει…
Περίεργος πόνος!
Περισσότερο νοητικός και λιγότερο σωματικός…
Πιέζει και τότε βγαίνει έξω, όπως βγαίνει ένα μωρό στο φως!


Τα πόδια της πατάνε σε μια στέρεα άσπρη γη, και απέναντι αντικρίζει μια απέραντη αμμουδιά. Μαζί της φτάνουν ομάδες ανθρώπων, που απλώνονται σε όλο το μήκος της άσπρης παραλίας.
Ένα αεράκι φυσάει ελαφριά και φέρνει στο μυαλό της μυστικές εικόνες, καθώς εκείνη μαγεύεται με το σκηνικό που βλέπει…
Η αμμουδιά αλλάζει χρωματισμούς και παραστάσεις, σαν την δημιουργική έμπνευση ενός κοσμικού ζωγράφου, που ανακατεύει τα χρώματα και τις αποχρώσεις του φυσικού τοπίου.
Τα μάτια της γεμίζουν από την ποίηση του εναλλακτικού χώρου και το μαγεμένο της μυαλό ακούει το ίδιο μοτίβο.
«Νηλέας! Νηλέας!»
Το πρωί που ξύπνησε στο δωμάτιο της ένιωθε μια περίεργη αίσθηση σαν να είχε κάνει αυτό το αλλόκοτο ταξίδι αληθινά.
Πέρα από αυτό όμως ένιωθε ότι είχε μάθει κάτι που δεν θυμόταν τι ήταν, αλλά σίγουρα επρόκειτο για μήνυμα.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας αποφάσισε να φύγει…
Προς τα πού όμως;
Η επιλογή δεν έγινε τυχαία.
Έψαξε μέσα στα σκοτεινά ντουλάπια της γνώσης και θυμήθηκε ότι υπήρχε μια περιοχή που γέννησε και έθρεψε τον ημίθεο που αποκαλούσε Νηλέα στο όνειρο της.
Αυτός θα ήταν ο προορισμός της!
Λίγα υπάρχοντα, κάποια ελάχιστα προσωπικά είδη, και η απόφαση είχε παρθεί.
Η μεγάλη φυγή από την πόλη που τους φιλοξενούσε τα τελευταία χρόνια πήρε σάρκα και οστά!
Πέρασε μαζί με τα δυο της παιδιά στο μεγάλο νησί, που ενωνόταν μέσω ενός πορθμού με την πρωτεύουσα και περπάτησαν μέσα από βουνά και δάση, μέχρι που έφτασαν στο ποτάμι, που έβγαινε στην θάλασσα.
Το μεγάλο ποτάμι, που είχε το όνομα του ήρωα.
Νηλέας…
Ο γιος του Ποσειδώνα!
Γεννήθηκε από την ένωση ενός θεού και μιας θνητής.
Καθόλου πρωτότυπο!
Έτσι γινόταν τότε, όταν οι θεοί αγαπούσαν, έσμιγαν, όπως οι άνθρωποι με ανθρώπους!
Από μια τέτοια ένωση γεννήθηκαν δυο παιδιά, δυο αγόρια.
Η μητέρα τους τα τοποθέτησε σε ένα μικρό βαρκάκι και τα άφησε στην θάλασσα.
Η θάλασσα όμως τα αγαπούσε και τα έσωσε, παιδιά του Ποσειδώνα ήταν άλλωστε!
Ο ίδιος ο ποταμός ενώνεται με την θάλασσα, το γλυκό νερό με το αλμυρό, η γη με την θάλασσα…
«Η ίδια η θάλασσα μας οδήγησε σαν τον μυθικό ήρωα στο νέο αυτό τόπο…
Πώς να γινόταν διαφορετικά; Παιδιά των θεών δεν ήμαστε και εμείς, η φυλή μας; Την ίδια καταγωγή έχουμε και την ίδια ιστορία! Αλίμονο πως μπορούσαν να μας αφήσουν έτσι, έρμαια και έκθετα, όπως τα δυο βρέφη;»
Μια βαθιά εσωτερική φωνή μιλούσε με επιτακτικό τόνο μέσα της.
«Εκεί πρέπει να πας!»
Θεία προστασία τους κάλυπτε. Ένιωθε την αύρα της, το μικρό αεράκι της να φυσάει στα μαλλιά τους, ένα αόρατο πνευματικό χέρι…
Δεν το έβλεπε, αλλά το ένιωθε…
Έπρεπε να φτάσουν, αφήνοντας πίσω τους τα δεσμά που τους ένωναν με το στείρο παρελθόν.
Αντίκρισε σαν οπτασία την ακροθαλασσιά, σε εκείνο το σημείο που πήγαζε ο ποταμός μέσα στην θάλασσα.
Δεν έμοιαζε με όνειρο, ήταν η άσπρη παραλία που έβλεπε στον ύπνο της!



Απόσπασμα από το μυθιστόρημα : "Το ταξίδι της ζωής φέρνει ελπίδες"
Συγγραφέας Κατερίνα Κωστάκη
Μπορείτε να αγοράσετε  το συγκεκριμένο βιβλίο μέσα από την 


Περισσότερες λεπτομέρειες στο προσωπικό μου e-mail : katerina.kostaki@gmail.com

Saturday, October 31, 2009

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ ΜΙΧΑΗΛ



Άγιε Μιχαήλ Αρχάγγελε, Πανίσχυρο Πνεύμα της Αλήθειας
πάρε το χέρι μου και οδήγησε με στην Θεϊκή Αλήθεια.
Προστάτευσε με από το κακό στον κόσμο .
Οδήγησε με και αντιστάθμισε για όλες τις αδυναμίες μου.
Άλλαξε, ευλόγησε και τροποποίησε τις επιπτώσεις όλων των λαθών μου.
Κράτησε με στα φτερά της αγάπης σου και οδήγησε με στον Θρόνο του Θεού
και προσευχήσου σε Εκείνον με εμένα για πάντα.

Αμήν


http://www.youtube.com/user/katerinakostaki1966
http://www.facebook.com/authorkaterinakostaki


Γίνε μέλος στις ομάδες Πνευματικής Αφύπνισης και Πνευματικότητας 
στο  FACEBOOK

ACADEMY OF INNER LIGHT (κλικ πάνω στην ονομασία)

και 

ENDLESS JOURNEY  (κλίκ πάνω στην ονομασία)




Δημιουργία και Αφήγηση της προσευχής απο την συγγραφέα Κατερίνα Κωστάκη

PRAYER TO ARCHANGEL MICHAEL


Saint Michael the Archangel,Powerful Spirit of Truth

Take my hand and lead me to Divine Truth.

Protect me from all the evil in the world.

Guard me and compensate for all my weaknesses.

Change, bless, and restore the consequences of all my mistakes.

Carry me on the wings of your love and might to the Throne of God and pray to Him with me forever.

Amen.

Friday, October 30, 2009

"Ο αναδυόμενος , φωτεινός εαυτός "


Ο ψυχαναγκασμός δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου, ούτε κι ο έλεγχος επίσης.

Γεννήθηκα μια ελεύθερη ψυχή, και έτσι τουλάχιστον πιστεύω ότι παραμένω!

Δεν έσταξε στην ψυχή μου η σκουριά της σιδερένιας αφροσύνης, ούτε εκείνη η απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας, αλλά και εκείνη ακόμη η όξινη σταγόνα της κακίας , την οποία τόσα χρόνια κάποιοι έσταζαν στην ψυχή μου.
Το μαρτύριο της όξινης σταγόνας της κακίας , που αντί να με οδηγήσει στον αργό και στυγερό θάνατο, μου έδωσε την δύναμη να προχωρήσω και να εξελιχθώ.

Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό…

Ποτέ άλλοτε δεν έχει σημειωθεί τόσο μακρύς κατάλογος από επίδοξους χειραγωγούς, καταχραστές και καταπατητές της ύπαρξης ενός ανθρώπου , όσο αυτή που σημειώθηκε εδώ και τόσα (ανεπανάληπτα…) χρόνια..
Τόσοι πολλοί και τόσο αμετανόητοι άνθρωποι-θύματα της προσωπικής τους εγωκεντρικής νοημοσύνης, έραψαν το φόρεμα της καταπίεσης και της συκοφαντίας με απαξιωτικές αποχρώσεις .

Τι κρίμα όμως ….

Τόση δουλειά και κάματος στον βωμό της Αυθαιρεσίας, γιατί λίγες στιγμές μονάχα έφτασαν για να το σκίσω μόνη μου!

Το πλέγμα τους κατάρρευσε σαν γυάλινος τοίχος , γιατί κανένα οικοδόμημα που χτίζεται με σαθρά υλικά δεν έχει μέλλον.

Τα κτίσματα της αδικίας έχουν όλα μοιραίο τέλος …

Το Φως και η Αγάπη εξαϋλώνουν ότι δεν έχει πνευματική ουσία .
Το παραπέτασμα της απληστίας διεριγνύεται και αφήνει να φανεί ο αναδυόμενος , φωτεινός εαυτός , τόσο λαμπερός και αληθινός !


*Μικρές Ιστορίες

Copyright Κατερίνα Κωστάκη

Thursday, October 29, 2009

ΚΟΣΜΙΚΗ ΔΙΑΝΟΙΑ





Copyright Κατερίνα Κωστάκη
Συγγραφέας - ποιήτρια

Wednesday, October 28, 2009

THOUGHTS...




How easy can it be for a human to examine all these little truths that constitute his predicated presence in this reality?

Is there a small assessment for what every human has experienced, said or acted, consciously or unconsciously, a small or big course in time, like travel in an immense non - geographical space and in an unspecified time, in an ideal space-time, by manifesting a return to his past, with starting point the beginning of his life.
Naturally time arrow does not return back, however human thought accomplishes it, particularly with high speed!
This thought, imprisoned in our mind and restricted instead of left to blossom, constitutes our underlying, powerful weapon, although we have not realised it well enough.
One unidentified moment, not really wished for, reflects its uneasy glance on the past. It stares at some point of your life’s course in the passing of time that left its marks on your life’s book, and then simply........ it makes you wonder!
You don’t wonder, about what you did, but what you did not do! The choices that should have been made, the actions that you should have taken and have not finished by you, deeds that have never be done, when they should have.
Now, as you rest unconcerned in the loneliness of thought, having as a judge yourself alone, there’s no place where you can hide yourself, watch out or overlook.
Perhaps, then you contemplate the greatest importance of making conscientious and wise choices that fructify slowly (but surely), and bloom in proper time, heightening in a constant enlightened course, contrary to unconscious and irrational choices that as a comet heighten and afterwards throw you back to Earth.
However as a wise man uttered - each one is judged, not because he did something gloomy with malice prepense, but while having the occasion to make something brilliant and beneficial, he did not!
Values are sculptured, actions are recorded and works elevate.
Life Course always confirms that…….


Copyright Katerina Kostaki
Author-freelance article writer

Σκέψεις

Πόσο εύκολο είναι για έναν άνθρωπο να εξετάσει όλες εκείνες τις μικρές αλήθειες που αποτελούν την στοιχειοθετημένη παρουσία του σε αυτή την πραγματικότητα ?
Είναι ένας μικρός απολογισμός πάνω σε όσα έχει ζήσει, πει ή πράξει συνειδητά ή ασυνείδητα, μια μικρή ή μεγάλη πορεία μέσα στον χρόνο σαν ένα ταξίδι πάνω σε έναν απέραντο αγεωγράφητο χώρο και σε έναν απροσδιόριστο χρόνο, σε ένα ιδεατό χωροχρόνο.
Όλα αυτά κάνοντας μια στροφή στο παρελθόν του, με αφετηρία την αρχή της ζωής του.
Φυσιολογικά το βέλος του χρόνου δεν γυρνάει πίσω, όμως η ανθρώπινη σκέψη καταφέρνει και μάλιστα με μεγάλη ταχύτητα !
Αυτή την σκέψη που φυλακίζουμε στο μυαλό μας και την δεσμεύουμε αντί να την αφήσουμε να ανθίσει, αποτελεί το μεγαλύτερο όπλο μας, ακόμη και αν δεν το έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει αρκετά καλά.
Κάποια στιγμή όσο και να μην το επιθυμείς πραγματικά η σκέψη στρέφει το ανήσυχο βλέμμα της στο παρελθόν.
Κοιτάζει σε κάποιο σημείο - της μέχρι τώρα πορείας σου - στο πέρασμα του χρόνου, που άφησε τα σημάδια του πάνω στον βιβλίο της ζωής σου, και τότε απλά…….. αναρωτιέσαι!
Αναρωτιέσαι όχι τι έπραξες, αλλά τι δεν έπραξες! Οι επιλογές που είχες να κάνεις και δεν τις έκανες, οι ενέργειες που έπρεπε να ολοκληρώσεις και δεν το κατόρθωσες και οι πράξεις που δε έγιναν , ενώ έπρεπε να γίνουν.
Τώρα που κάθεσαι αμέριμνος στην μοναξιά της σκέψης, έχοντας σαν μόνο κριτή τον ίδιο τον εαυτό σου, δεν υπάρχει σημείο που μπορείς να κρυφτείς, να φυλαχτείς ή να παραβλέψεις.
Ίσως τότε αναλογίζεσαι ότι μεγαλύτερη σημασία έχει να κάνεις ευσυνείδητες και σοφές επιλογές, που καρπίζουν αργά –αργά και ανθοφορούν με τον καιρό ανεβάζοντας στα ύψη σε μια σταθερή λαμπροφορούσα πορεία, παρά ασυνείδητες και παράλογες, που σαν κομήτη σε ανεβάζουν και μετά σε ρίχνουν πίσω στην Γη.
Άλλωστε- όπως είπε κάποιος σοφός- ο καθένας κρίνεται όχι γιατί έπραξε κάτι σκοτεινό και σκόπιμο, αλλά γιατί ενώ είχε την ευκαιρία να πράξει το φωτεινό και ωφέλιμο, δεν το έκανε!
Οι αξίες σμιλεύονται, οι πράξεις καταγράφονται, τα έργα αναδεικνύουν.

Η πορεία μέσα στην ζωή πάντα το επιβεβαιώνει ….
Ίδωμεν!

Copyright Κατερίνα Κωστάκη
Συγγραφέας-Αρθρογράφος


Υ. Γ .Οι καλύτερες απαντήσεις σε όλα είναι σίγουρα κάπου μέσα μας .Αρκεί να κάνουμε επιτέλους εκείνο το μικρό ταξίδι, που όλο ξεκινάμε, αλλά σταματάμε. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν….

Tuesday, October 27, 2009

Αστερόσκονη απο όνειρα


Ένα άσχετο, από κοσμικά μυστήρια, άτομο μπορεί να αποκαλέσει ανοησία ή βλακεία το να αναφέρει κάποιος εμπειρίες από μια άγνωστη περιοχή ,όπως είναι η «ονειροχώρα».
Ο καθένας μπορεί να έχει περισσότερες ή λιγότερες ονειρικές εμπειρίες κατά την διάρκεια μιας ζωής.
Μερικές από αυτές είναι ολόκληρα νοητικά οικοδομήματα σε ένα μη γεωγραφικό χάρτη του υποσυνείδητου μας.
Είμαι ένα άτομο, όπου τα όνειρα λειτουργούν αποτελεσματικότερα και πιο σωστά από ότι η αληθινή ζωή πράττει.

Τι είναι πραγματική ζωή τέλος πάντων ;

Μερικές φορές αισθάνομαι ότι η μόνη αληθινή ζωή που έχω βιώσει μέχρι σήμερα είναι η ονειρική ζωή.
Μοιάζει σαν κάποιος να πατάει ένα κουμπί και πλέω στο αληθινά αξιαγάπητο μονοπάτι της ζωής μου.
Βαδίζω στην αστερόσκονη των ονείρων και το απολαμβάνω!
Μερικές φορές τα όνειρα μοιάζουν με μια μαλακή λίμνη από καθαρό ήσυχο νερό , που είναι γνήσια ροή ενέργειας.
Εδώ και εκεί εξαιρετικές πνευματικές οντότητες παρεμβαίνουν σε αυτή την ηρεμία του πνεύματος., μοιραζόμενες μια κοινή ζωή και τις ονειρικές ευκολίες με εμένα σαν να είμαστε γείτονες στην ίδια γειτονιά.
Είναι τόσο γνωστές, αλλά και σε απόσταση από εμένα, αλλά ουσιαστικά είναι καλόβολες και εξυπηρετικές ,ώστε παραδέχομαι να πω ότι είναι η αγαπητή μου οικογένεια.
Μια οικογένεια από μια κοσμική περιοχή , που κατοικεί στο υποσυνείδητο και περιμένει να εμφανιστεί όταν κοιμάμαι ή μια κοσμική σύνδεση με ανώτερες δυνάμεις που εκπληρώνεται κάτω από ένα μη κατανοητό για τους ανθρώπους τρόπο;
Πιστεύω ότι οι άνθρωποι δεν είμαστε πλέον μοναχικές οντότητες σε αυτή την πραγματικότητα και είμαστε μέρος ενός αγαπημένου Σύμπαντος.
Πλέοντας στην αστρόσκονη των ονείρων είναι αποκλειστική απόδειξη ότι η Κοσμική Δύναμη μας προτρέπει να ακολουθήσουμε απροσδιόριστα μονοπάτια με τυφλή πίστη με σκοπό να κερδίσουμε την σταθερότητα μας και την ενδυνάμωση μας μαζί με την υπομονή σύμφωνα με ένα Θεϊκό Σχέδιο.

*Μικρές ιστορίες

Copyright Κατερίνα Κωστάκη
Συγγραφέας-ποιήτρια

Copyright by

DREAM JOURNAL >>> CLICK ON THE IMAGE TO PURCHASE NOW!

DREAM JOURNAL >>> CLICK ON THE IMAGE TO PURCHASE NOW!
A Journey along the Pathway to Light
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...